EP5

Dit model is van Trix en had bestelnummer 22442. Er zijn twee assen aangedreven, met alle vier de wielen antislipbandjes. Ondanks de vele antislipbandjes, heeft dit model niet veel trekkracht. Dit komt door het relatief lage gewicht en de vele wielen waarop dit kleine gewicht staat. Maar het is toch mogelijk een realistisch lange trein te trekken met deze locomotief. Dit model was gedigitaliseerd met de decoder LD-G-8 van Tams.  Deze combinatie beviel goed, maar toen ik ben begonnen met het rijden via de PC bleek de decoder zijn adres steeds te verliezen tijdens het rijden. Ik heb de Kuehn T125 decoder gekocht en deze bevalt eigenlijk nog beter. Een tijdje geleden heb ik de twee eerste tandwielen na de motor moeten vervangen. De motor draaide erg moeizaam, vooral na een aantal rondjes rijden. Toen bleek dat de tandwielen te ver en verkeerd afgesleten waren. Na het inzetten van nieuwe tandwielen liep de aandrijving als vanouds. Later heb ik de oude motor vervangen door een klokankermotor van Lemo-Solar.  De oude motor was de bekende ouderwetse motor van Trix/Marklin: schokkerig rijden op lage snelheid en veel lawaai. Als van de oude motor de statormagneet, de motorplaat, het lagertje aan de andere kant en de rotor verwijderd worden, kan de nieuwe motor er zo ingeschoven worden. Het motortandwiel zit namelijk ook al op de motoras. Met deze motor kan de locomotief compleet schokvrij op lage snelheden rijden. Op hoge snelheden is de loc heel stil geworden.

Het grote voorbeeld

Deze locomotief is vanaf 1925 ingezet om snelle reizigerstreinen te trekken. Dit ondanks zijn redelijk lage maximum snelheid van 90 km/h. Het was echter een locomotief die goed geschikt was om zware lasten te trekken. De locmotieven waren toen ondergebracht bij de DRG. Later is hij meegegaan naar de DB en werd hij de BR152 genoemd. In 1973 werd de laatste locomotief van deze serie afgekeurd.